Rola motywacji w sporcie

Często słyszymy, że wielu sportowców osiąga sukces poprzez pasję oraz nieustanną motywację. Czym w zasadzie jest ta motywacja? Człowiek zmotywowany jest w stanie przełamać własne bariery i pokonać czy to przeciwników czy własne życiowe rekordy. Bardzo często można się spotkać również z osobami, które twierdzą, że z chęcią by poszły na trening/bieżnię/halę/basen jednak nie... mają motywacji i zostają w domu na kanapie zajadając kolejną paczkę ciasteczek. Takim ludziom wypadałoby dostarczyć motywacji zewnętrznej – nagrody, medale, osiągnięcia o których mówią znajomi bądź media, to napędza taką osobę aby ruszyć się na trening. Drugim rodzajem motywacji jest wewnętrzna – niezależna od czynników zewnętrznych, „coś co siedzi w głowie”, człowiek mimo niesprzyjających warunków potrafi wycisnąć z siebie 110% możliwości za na każdym treningu. Najprostszy, jeszcze gorący przykład – piłkarze Legii Warszawa w meczu z Realem Madryt. Skazywani na porażkę jeszcze przed pierwszym gwizdkiem pokazali wielkie serce i zrobili coś czego nikt się nie spodziewał 3:3 z jednym z najlepszych klubów na świecie robi wrażenie.

Motywacja jednak wykracza poza sferę sportu i wchodzi na płaszczyznę życia codziennego. Często ludziom trudno jest chociażby wstać z łóżka aby posprzątać w pokoju czy pouczyć się na egzamin. Bo po prostu im się nie chce. Jednak nie o tym tutaj i wróćmy do tematu sportu. Żaden sportowiec nie lubi przegrywać. Naturalnie większość umie pogodzić się z porażką – i właśnie to jest ich motorem napędowym dla jeszcze mocniejszego treningu aby w następnym roku być najlepszym (motywacja wewnętrzna). Zawody dla wielu sportowców są czynnikiem stresogennym, występ przed kibicami budzi poczucie lęku, strachu przed zawiedzeniem fanów. Jednak osoby czynnie uprawiające sport są bardziej odporne na stres poprzez wzmocniony układ nerwowy. Umiarkowanie długi (powyżej 40min) trening wydziela w organizmie człowieka norepinefrynę, która reguluję pracę hormonu pojawiającego się w momencie stresu (ACTH). Jak również wiadomo aktywność fizyczna wydziela w organizmie endorfiny czyli „hormon szczęścia” (maksymalny wyrzut powyżej 30 min treningu). Wiele osób prowadzi szybkie treningi trwające poniżej 30 minut, co może doprowadzić do zbyt wysokiego poziomu stresu czym skutkować może poczucie lęku jak również depresja. Odpowiednia doza motywacji pozwoli aby nawet zwykły amator biegania lub siłowni unikał sytuacji stresogennych związanych z aktywnością. Odpowiednie strategie treningowe pomagają uodpornić się na stres.
Psychika sportowca to niesamowite pole manewru dla badaczy.

Nauka ciągle idąca do przodu wnikliwie obserwuje zachowania zawodników tuż przed i tuż po zawodach oraz w czasie przygotowań. Wiara w siebie pozwala zawodnikom osiągać sukces. I to jest chyba najlepszą motywacją oraz sferą nieosiągalną dla nauki. Każdy zawodnik mimo tego, że może mieć braki w umiejętnościach nie raz potrafi wpłynąć na swoje wyniki charakterem, nieustępliwością oraz sercem do walki. To właśnie moim zdaniem ukazuje piękno sportu, który bywa po prostu nieprzewidywalny. Dziękuje za poświęcony czas tym, którzy dotrwali do końca artykułu. To też swego rodzaju motywacja...
 
Dawid Góra
#nutrisport #motivation #passion

Bibliografia:
[1] A. Łuszczyńska, Psychologia sportu i aktywności fizycznej. Zagadnienia kliniczne, PWN, 2012 Psychologia dziś, nr 1/2014 Zobacz więcej